Monday, December 10, 2018

අරුම...පුදුම...අංගජාතයක්....!

අතුල අයියා හොඳ කතා මාලාවකට ආරම්භයක් දුන්නා. ඒ කතා මාලාව දිගටම ගෙනියන්න මටත් හිතුනා ඒකට සමාන  කතාවක් ලියන්න.මේක මගේ අත්දැකීමක් කිව්වොත් හරි.
මේ සිදුවීම සිද්ධ වුනේ මම උසස් පෙල කරලා ප්‍රතිඵල එනකම් ගෙදරට වෙලා ඉන්නකොට වගේ මතකයි. අපේ මාමා කෙනෙකුගේ  දියවැඩියාව හැදිලා ඒකෙන් කකුලේ තුවාල ඇවිල්ලා ඇඟිලි 2 ක් කපන්න වුනා ඔපරේෂන් එකකින්. මාමාගේ සාත්තුවට හොස්පිටල් එකේ දින 4 ක් වගේ නතර වෙලා ඉන්න වුනේ මටයි. මේ ඔපරේෂන් කලේ කොළඹ මහා ඉස්පිරිතාලේ  සර්ජිකල් වෝඩ් එකක. වාට්ටු අංකය සඳහන්  කරන එක හොඳ නැහැ වගේ හිතුනා. එක දවසක් උදේ 9 ට විතර මාමා හිටපු ඇඳට එහා පැත්තේ ඇඳට ලෙඩෙක් ගෙනල්ලා දැම්මා වෙනත් හොස්පිටල් එකක ඇටෙන්ඩ්ට්ලා වගයක්. වාට්ටුවට ගෙනත් දීලා භාර දීලා එයාලා ආපහු ගියා. මේ ලෙඩාව ගෙනාපු ගමන්  ඇඳේ නිදි කරවලා අත පය , කකුල් වලින් බැන්ඳා. මමත් පුදුම වුනා මොකෝ මේ ලෙඩෙක් ඇඳකට තියලා බඳින්නේ ඇයි කියලා. ලෙඩාව පැත්තකට හරවලා දාලා ඇටෙන්ඩ්ට්ලා ගියා. මමත් හිටියේ ඊට එහා පැත්තේ ඇඳේ මාමා ගාව ට වෙලා.මටත් දැන් ලොකු කුතුහලයක් මොකද මේ වෙන්නේ කියලා. හැබැයි ලෙඩාගේ මුහුණ දිහා දැක්කාම අසාමාන්‍ය තත්ත්වයක් පෙන්නුම් කලා. මට ටිකක් බයකුත් දැනුනා. වැඩ කරන අය එහාට මෙහාට වෙනකම් ඉඳලා මම එහා පැත්තේ ලෙඩා ගාවට පොඩ්ඩක්  එබිකම් කරලා විස්තර ටිකක් හොයාගන්න ඕනේ කියලා හිතුනා.
" ඔයාගේ ගම කොහේද කියලා " මුලින්ම ඇහුවා
උත්තරයක් ලැබුනේ නැහැ .ඊට පස්සේ මම ඇහුවා
" මොකක්ද ඔයාගේ ලෙඩේ කියලා..."
එතකොට මොනවාද මංදං කිව්වා.කියපු දේ පැහැදිලි වුනෙත් නැහැ.
ඊට පස්සේ මම කලේ ඇඳ ඉස්සරහ ස්ටූල් එකේ තියලා තියෙන ලෙඩාගේ B.H.T  ( ඇඳ හිස පත ) එක දිහා පොඩ්ඩක් බැලුවා. ඒකේ ඉස්සරහ ගහලා  තිබ්බේ Transfer from Angoda Mental Hospital කියලා. ෆයිල් එකේ ඇතුලේ තියෙන දේවල් බලන්න ගියේ නැහැ. හුටා...පස්සේ මට හිතුනා මූ ෂුවර් එකටම අංගොඩින් මාරු කරපු  පිස්සෙක් වෙන්නැති කියලා. අහන ඒවාට නොවෙයිනේ උත්තර දෙන්නේ. කොහේද යන්නේ මල්ලේ පොල් වගේනේ. මේ ලෙඩා මොකක් හරි අපහසුවකින් ඉන්නවා වගේ මට තේරුනා. කකුල් දෙක මැද්දේ මොකක් හරි දෙයක් ලොකු දෙයක් හිරකරගෙන ඉන්නවා වගේ තේරුනා. එන්න එන්න මගේ කුතුහලයත් වැඩි වුනා.මොන මරාලයක්ද යකෝ..අපේ මාමාගේ ඇඳට  එහා පැත්තේ මේ ගෙනත් දාලා තියෙන්නේ කියලාත් හිතුනා.
ටික වේලාවකට පස්සේ වාට්ටුවේ ඩොක්ටර් ඇවිත් ලෙඩාගේ ඇඳ වටේට කර්ටන් වගයකින් වහලා ලෙඩාගේ යටිකය ප්‍රදේශය  පරික්ෂා කරා. නර්ස් කෙනෙකුට මොනවාද කිව්වා ඉංගිරිසියෙන්.මට ඒක ඇහුණා " මෝෆින් " වගෙයි. ටික වෙලාවකට පස්සේ නර්ස් කෙනෙක් ඉන්ජෙක්ෂන් එකක් ගෙනත් අර ලෙඩාට විද්දා. එහාට මෙහාට දඟල දඟලා හිටපු ලෙඩා පූස් පැටියෙක් වගේ නින්දට ගියා අර ඉන්ජෙක්ෂන් එකෙන් පස්සේ. සේලයින් එකකුත් දුන්නා අර ලෙඩාට. සිදු වෙන හැම දෙයක්ම මම එහා පැත්තට බලාගෙන ඉන්නවා. මට තිබිච්ච ලොකුම ගැටලුව මේ ලෙඩාගේ මොකක්ද අසනීපය කියන එකයි.
වාට්ටුවේ හවස ලෙඩ්ඩුන්ට තේ හදාගන්න උණු වතුර බෙදනවා වාට්ටුවේ ඇටෙන්ඩ්ට් කෙනෙක්. ඒ කෙනා මාත් එක්ක ටිකක් හිතවත් වෙලා හිටියේ. මට හිතුනා එයාගෙන් මේ ලෙඩාගේ අසනීපය ගැන විස්තර ටිකක් අහලා බලන්න ඕනේ කියලා.
" ඇයි අයියේ මේ ලෙඩා හරිම අමාරුවෙන් ඉන්නේ...කකුල් දෙක අස්සේ ලොකු දෙයක් හිරකරගෙන වගේ ඉන්නේ.."
" මල්ලී...මෙයා අංගොඩ ලෙඩෙක්...දවස් දෙකක් තිස්සේ මෙයා පුරුෂ ලිංගය එක දිගටම ප්‍රාණවත් වෙලා තියෙනවා..බහින්නේ නැහැ ලු..ඔපරේෂන් එකක් කරන්නයි ලෙඩාව මෙහාට ගෙනත් තියෙන්නේ "
" අම්මෝ...එහෙමද..."
කියලා මට ඉබේම කියැවුනා. එදාමයි ඇහුවෙත් මේ වගේ ලෙඩක් ගැන මම පලමු වරට. පුදුමත් හිතුනා පිරිමියෙකුට මේ වගේ ලෙඩක් හැදෙන්න පුලුවන්ද කියලාත්.
හවස් වෙනකොට වාට්ටුවේ ලෙඩ්ඩු බලන වෙලාව ලං වුනා. වාට්ටුවේ දැන් ලෙඩ්ඩු බලන්න ආපු අයගෙන් පිරිලා. පූස් පැටියා වගේ නිදාගෙන  හිටපු එකා එකපාරට නැගිට්ටා කියපන්කෝ.  මට හිතුනේ අර විදපු බෙහෙතේ පවර් එක ඉවර වෙන්නැති කියලා. දඟලලා දඟලලා කොහොම හරි බැඳලා තිබ්බ බැන්ඩේජ් ටිකක් ගලවා ගත්තා කියහන්කෝ.ගිනි විජ්ජුම්බරයයි.
හයිකරලා තිබ්බ මුත්‍රා බටය ගලවලා විසිකරලා   යට ඇඳුමත් ගලවලා විසි කරලා ඇඳේ ඉඳන් බිමට මුත්‍රා කරන්න පටන් ගත්තා. හෝස් පයිප්පක් ඇරියා වගේ වාට්ටුවේ  මහ සෙනඟ මැද්දේ මූ ඇඳෙන් පහලට  හුජ්ජ කරනවා. ඒ මදිවට අංගජාතය කෙලින් කරගෙන. ඒක දැකලා මිනිස්සු බය වෙන්නැති.හරියට මයියොක්කා අලයක් වගේ ඒක. මමත් අහකට පැන ගත්තා ගත්තා මූත්‍රා නාන්න වේවි කියා. වේලාවට මූත්‍රා කරේ  අපි හිටපු පැත්තට නොවෙයි අනික් පැත්තට. ඒ නිසා අපි බේරුනා.
ඒ අස්සේ ලැජ්ජාවේ බැහැ.මූ අරක දික් කරගෙන  හොඬවැල වගේ. මොනවා කරන්නද පිස්සෙක්නේ ඉතින්.මේක දැකලා ඇටෙන්ඩ්ට්ලා  3 දෙනෙකු දුවගෙන ඇවිත් දඟලපු ලෙඩාව අල්ලලා ආපහු ගැට ගැහුවා. ඊට පස්සේ ලෙඩාව හොඳට හෝඳලා ක්ලිනින් සර්ව්ස් එකෙන් ඇවිත්   ඇඳ අවට අස් කරලා පොලොව මොප් කලා. මට අප්‍රියාවේ බැහැ.මොනවා කරන්නද පහුවැනිදා මාමාගේ ඔපරේෂන් එකනේ, කොහොම හරි ඉන්නවා කියලා හිතුනා. එක අතකින් මේ සිදුවීම් හරි රසවත් මතක් වෙනකොටත් හිනා යනවා. ටික වේලාවකට පස්සේ අර ලෙඩාට ආපහු නින්ද යන බෙහෙතක් නර්ස් කෙනෙක් ගෙනත් විද්දා. ආපහු සුව නින්දකට වැටුනා. කලින් ඇන්ඳ  අන්ඩවෙයා එක තෙමුන නිසා  වෙන එකක් අන්ඳවලා තිබ්බෙත් නැහැ. අංගජාතය සරමෙන් උඩට ඉස්සිලා ප්‍රාණවත් වෙලා තියෙනකොට ලොකු ටෙන්ට් එක ගැහුවා වගේ හරියට. ඒ අස්සෙන් මට ලැජ්ජාව ඕක දකිනකොට. මිසිලාට, ඩොක්ටර්ස්ලාට ගාණක් නැහැ වගේ. රෝහලක කාර්‍ය මණ්ඩලය කොච්චර ඉවසීමකින් කටයුතු කරනවාද කියලා හිතුනා මේ සිදුවිමෙන් පසු. එයාලා හැම කෙනෙක්ම දකින්නේ ලෙඩෙක් හැටියටයි.
පහුවැනිදා උදේට මගේ මාමාගෙයි,මේ ලෙඩාගෙයි ඔපරේෂන් එක තිබුනේ. හෙට එලිවෙනකොට මොනවායින් මොනවා සිද්ද වෙලා තියේවිද කියලා..මට හිතුනා.වෙලාවකට මූ මගේ බෙල්ලටවත් පනිවිද කියලා බයක් මට දැනුනා. හරියට නින්ද ගියෙත් නැහැ. රෑ 12 ට වගේ ලස්සන නර්ස් කෙනෙක් ඇවිත් ලෙඩ්ඩුන්ට බෙහෙත් දීලා සේලයින් මාරු කරන්න ආවා.  අපේ මාමාට බෙහෙත් දිලා ඉවර වෙලා එහා පැත්තේ ඇඳ ගාවට කිට්ටු වුනා බයෙන් බයෙන් වගේ සේලයින් එක මාරු කරන්න. තරුණ ගැහැනු කෙනෙක් බය වෙන්නේ නැතුව තියෙයිද මූ අංගජාතය කෙලිං කරගෙන ඉන්නකොට. නර්ස් සේලයින් එක මාරු කරලා ගියා විතරයි මූට ආපහු පණ ආවා කියන්හකෝ. ආපහු දඟලලා කොහොම හරි  එක් අතක බැන්ඩේජ්  එක ගලවා ගත්තා.එදා තමයි තේරුනේ පිස්සන්ට පුදුම ශක්තියක් තියෙන්නේ කියලා. නර්ස් එහා පැත්ත හැරිලා අනිත් පෝලිමට බෙහෙත් දෙනවා. මුගේ අත කෙලින්ම ගියේ අංගජාතය වෙතට. සිදු වෙන හැම දෙයක්ම දිහා මම හොඳට බලාගෙන හිටියේ.
සට සට ගාලා සද්දේ ඇහෙන්න වේගයෙන්  මු අංගජාතය එහාට මෙහාට  පිරිමදිමින් නර්ස් නෝනා දිහා බලාගෙන #$තේ  ගහනවා කියන්හකෝ..නර්ස් නෝනාත් දැක්කත් නොදැක්කා වගේ හිටියේ එහා පැත්ත හැරිලා හිටිය නිසා. මටත් මේක දැන් මැජික් සංදර්ශනයක් වගේ. මූ ඉතින් පිස්සෙක්නේ ලිංගික හැඟිම් පහල වීම ස්වාභාවික දෙයක්නේ කියලා මටත් හිතුනා.  ඊට පස්සේ නර්ස් නෝනා ඇටෙන්ඩ්ට් කෙනෙකුට එන්න කියලා ලෙඩාගේ අත් දෙක බැන්ඳා.  පුදුමයි කියන්නේ.
..සාමාන්‍යයෙන් පිරිමියෙකුට ශුක්‍ර මෝචනයකින් පසු ලිඟුව  අප්‍රාණික විය යුතු වුවත්  මේ ලෙඩාගේ අංගජාතයේ කිසිම අප්‍රාණික වීමක් වුනේ නැහැ. කලින් තිබ්බ විදිහට මයියොක්කා අලයක් වගේමයි. ඒ අස්සෙන් මට හොඳටම නිදිමතයි. හෙට උදේ වෙනකම් බලාගෙන හිටියේ ඔපරේෂන් එකෙන් පස්සේ මාමා ගාව ලඟ තියන්න වෙන කවුරු හරි ගෙනත් තියන්න. මේ පිස්සාගේ පිස්සු විකාර දැකලාම එපා වෙලා මට.
පහුවැනිදා එලි වුනා.අපේ මාමාවයි අර ලෙඩාවයි   ඔපරේෂන් එකට සූදානම් කරලා සූදු මේස් අන්ඳවලා, ඔලුවට තොප්පිය වගේ එකක් දාලා   තියටර් එකට අරගෙන ගියා. ඔපරේෂන් එක කරේ තියටර් D කියන තැනේදි. මාමාව මුලින්ම ගත්තා. පැය 2 කට  විතර පස්සේ තියටර් එකෙන් එලියට දැම්මා අපේ මාමාව. අර ලෙඩාවත් තියටර් එකට ගත්තා. මම වාට්ටුවට ගිහින් පැයකට විතර පස්සේ අර ලෙඩාවත් ආපහු ගෙනත් දැම්මා. සිහිනැතිකරලා ඔපරේෂන් එක කරලා තියෙන්නේ අර ලෙඩාගේ. පැය ගාණක් ගියාට පස්සේ ලෙඩාව සිහිය ආවා. දැන් පූස් පැටියා වගේ පාඩුවේ ඉන්නවා.කලින් තිබ්බ අපහසුතා මොනවත් පේන්න තිබ්බේ නැහැ. ලෙඩ දාලා තිබ්බේ ඇදේ  නේම් ටැග් එකක් ගහලා තිබ්බා ඒ ශල්‍යකර්මය කරපු විශේෂ වෛද්‍යවරයාගේ නම ගහලා තිබ්බා. එහෙම ගහන්නේ ඔපරේෂන් එකෙන් පස්සේ ලෙඩ්ඩු වෙන් කර හඳුනා ගැනීමටයි. ඒකේ සඳහන් වෙලා තිබ්බේ Genito and Urinary Surgeon Dr.Nevile D Perera කියලා. වෛද්‍යවරයාගේ නම ප්‍රසිද්ධ කරන්න හිතුනේ  ඇත්තටම වෛද්‍යවරුන් කියන්නේ මිහිපිට ඉන්න දෙවිවරුන් කොට්ඨාසයක් ලෙස හැඳින්වීම වරදක් නොවන ලෙසයි.  මේ ලෙඩාගේ  ශිෂ්ණයට රුධිරය සපයන නහරයක ලේ කැටියක් සිර වීම නිසා  දින 2 ක් තිස්සේ මොහුගේ අංගජාතය ප්‍රාණවත් වී තිබු බවට පස්සේ දැන ගන්න ලැබුනා. එය රෝගී තත්ත්වයකි. එය ශල්‍යකර්මයක් මඟින් ඉවත් කොට ඇති බවක් දැන ගත්තා. සවස් යාමේදි මාමා ගාව නතර වෙන්න ලොකු අම්මාගේ පුතා ආවා. ඒ නිසා ආපහු මට ගෙදර යන්න අවස්තාව ලැබුනා. ඉස්පිරිතාලෙ නතර වෙලා හිටිය දවස් 4  ගොඩාක්ම අත්දැකීමක් ලැබුනා. ඒ වගේ සිදු වෙච්චි දේවල් හරිම විනෝදකාමීයි. අදටත් මතක් වෙනකොටත් බඩ පැලෙන්න හිනා යනවා. මගේ හිතේ මෙච්චර කල් හිරකරගෙන හිටපු කතාවක් ඔයාලා වෙනුවෙන් අකුරු කරන්න ලැබීම ගැන ලොකු සතුටක් වගේම ආත්ම තෲප්තියකි.
තවත් කතාවකින් නැවත හමු වෙමු....!
@සංකල්ප හෙරත්

2 comments: